DAMLA
Buluttan
bir damlacık indi denize. Enginliği görünce utandı.
Kendi
kendine, 'denizin karşısında ben de kimim ki... Onun varlığına göre ben yok
sayılırım' dedi.
Kendisini
küçük gördüğü için sedef gönlünü açtı ona, bağrına bastı ve korudu.
Kader
onu o denli yüceltti. Naz ile besledi
damlacığı sedef. ki, sultanların tacına kondurdu sonra inci olarak.
Damla
kendisini alçak gördüğünden yüceldi, yokluk kapısına kapılandığı için var oldu.
(Bostan- Şeyh Sadi-i Sirazi)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder